Το Φλώρακι μου, ο μικρός μου φτερωτός ταραξίας, ήρθε στη ζωή μου σαν μια πολύχρωμη έκρηξη χαράς! Ξέρετε, οι παπαγάλοι μπορεί να φημίζονται για τις μιμήσεις τους, αλλά το Φλώρακι έχει τελειοποιήσει την τέχνη του να κλέβει την καρδιά μου.

Πώς δείχνω αγάπη σε ένα πλάσμα που λατρεύει να μασουλάει τα κορδόνια μου και να τιτιβίζει στις 6 το πρωί; Με υπομονή, πολλή υπομονή! Αλλά και με μικρά, καθημερινά πράγματα:

* **Κουβεντούλα:** Ακόμα κι αν απαντάει με αλαλαγμούς, του μιλάω γλυκά.
* **Γευστικές δοκιμές:** Του προσφέρω φρούτα και λαχανικά (όχι αβοκάντο, είναι τοξικό!). Είναι σαν να βλέπεις κριτικό εστιατορίου σε μινιατούρα.
* **Ξεμούδιασμα:** Του επιτρέπω να πετάξει ελεύθερα στο δωμάτιο (υπό επιτήρηση, πάντα!). Η χαρά του είναι μεταδοτική!

Το σημαντικότερο; Αφιερώστε χρόνο! Ένα χάδι, ένα τραγούδι, λίγη παρέα. Η αγάπη, όπως και τα φτερά, θέλει φροντίδα για να μεγαλώσει! Και μη ξεχνάτε, ένα παπαγαλάκι που νιώθει αγάπη είναι ένας παπαγάλος… λιγότερο πιθανό να δαγκώσει! 😉