Έχω μια χελωνίτσα, την Τασούλα, και είναι το πιο γλυκό πλάσμα του κόσμου (ναι, ακόμα και αν κινείται με την ταχύτητα σαλιγκαριού σε slow motion). Μπορεί να μην κάνει τσαλιμάκια σαν σκύλος, ούτε να γουργουρίζει σαν γάτα, αλλά η αγάπη της είναι… διαφορετική.

Πώς δείχνουμε αγάπη σε μια χελώνα; Κατ’ αρχάς, καθαρό σπίτι! Ένα καθαρό ενυδρείο είναι σαν παλάτι για την Τασούλα. Μετά, λαχανικά φρέσκα! Βλέπω την ευτυχία στα μάτια της (εντάξει, ίσως απλά πεινάει). Και το πιο σημαντικό; Ήρεμες στιγμές δίπλα της. Απλά να την παρατηρείτε να κολυμπάει ή να λιάζεται. Είναι η δική μας μικρή, πράσινη γιόγκα.

Νομίζω πως η αγάπη για τα κατοικίδιά μας δεν μετριέται με αγκαλιές και φιλιά, αλλά με την φροντίδα και την κατανόηση των αναγκών τους. Ακόμα και αν είναι… χελώνες! Πείτε μου, πώς δείχνετε εσείς αγάπη στα δικά σας, μοναδικά πλάσματα;