Λοιπόν, ακούστε! Όταν λέω “οικογένεια”, εννοώ και τον Κέλβιν, το χελωνάκι μου. Και ξέρω, ξέρω, δεν είναι ακριβώς λαγωνικό που σου γλείφει τα χέρια. Αλλά κι οι χελώνες έχουν ανάγκη από αγάπη!

Πώς το δείχνω εγώ; Αρχικά, του φτιάχνω “γκουρμέ” σαλάτα με μαρουλάκι και λίγο καροτάκι (σαν να λέμε, Michelin star γεύματα χελώνας). Μετά, του ψιθυρίζω ιστορίες για τις περιπέτειές μου (φαντάζομαι πως τις βρίσκει συναρπαστικές, αλλιώς είναι πολύ καλός ηθοποιός). Και το πιο σημαντικό; Καθαρίζω το σπιτάκι του τακτικά! Μια καθαρή χελώνα είναι μια χαρούμενη χελώνα.

Μην γελάτε! Η αγάπη έρχεται σε όλες τις μορφές – ακόμα και σε μορφή χελώνας. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε! Και αν ο Κέλβιν αρχίσει να μουρμουράει, θα σας πω! 😉🐢