Λοιπόν, παιδιά, έχω να σας πω για τον Τζέρυ, το καναρίνι μου! Μπορεί να είναι μικρούλης, αλλά η καρδιά του είναι σαν γήπεδο ποδοσφαίρου (χωράει όλη την αγάπη που του δίνω, υποθέτω!).

Πέρα από το να του αλλάζω το νερό και να του γεμίζω την τροφή (που είναι δεδομένα), προσπαθώ να του δείχνω ότι τον αγαπώ με μικρούς, αλλά σημαντικούς τρόπους. Του μιλάω κάθε πρωί, του σφυρίζω τραγουδάκια (όσο πιο άσχημα σφυρίζω, τόσο πιο πολύ κελαηδάει – το θεωρεί πρόκληση, μάλλον!). Επίσης, λατρεύει να παίζει με ένα μικρό καθρεφτάκι που του έχω βάλει στο κλουβί. Νομίζει ότι έχει παρέα!

Μην υποτιμάτε τη δύναμη της μικρής προσοχής. Ένα φρέσκο φύλλο μαρουλιού, μια μικρή αλλαγή στη θέση του κλουβιού, ή απλά λίγα λεπτά παρατήρησης και κουβέντας, κάνουν τον Τζέρυ να νιώθει βασιλιάς! Και ένας ευτυχισμένος Τζέρυ, σημαίνει ένας ευτυχισμένος εγώ! ❤️