Λοιπόν, εσείς που έχετε παπαγαλάκια, ξέρετε! Δεν είναι σαν να έχεις σκυλάκι που σε γλείφει (αν και νομίζω ότι ο Τζιμ, το δικό μου παπαγαλάκι, θα με γλείψει αν μπορούσε να φτάσει). Το να δείξεις αγάπη σε ένα παπαγαλάκι είναι τέχνη!

Πρώτον, μιλήστε του! Όχι σαν να διαβάζετε τις ειδήσεις, αλλά με γλυκιά, τρυφερή φωνή. Ακούγεται χαζό, αλλά το εκτιμούν. Δεύτερον, ξύστε το κεφαλάκι τους! Απαλά, με το δάχτυλό σας. Θα δείτε τα ματάκια τους να κλείνουν από ευχαρίστηση. Τρίτον, προσφέρετε τους φρούτα και λαχανικά! Ο Τζιμ τρελαίνεται για μπρόκολο (περίεργο πλάσμα). Τέταρτον, αφήστε τα να πετάξουν! Μέσα στο σπίτι πάντα, μην τρελαθούμε! Ένα χαρούμενο παπαγαλάκι είναι ένα παπαγαλάκι που νιώθει ελεύθερο. Και το σημαντικότερο; Αφιερώστε τους χρόνο. Ακόμα και αν απλά κάθεστε δίπλα στο κλουβί τους και τους χαμογελάτε. Θα το καταλάβουν, σας το υπόσχομαι! Και στο τέλος, θα έχετε έναν φτερωτό φίλο που θα σας ανταποδώσει την αγάπη με τον δικό του, μοναδικό τρόπο. 🥰