Έχω μια χελωνίτσα, την Κική. Όχι, δεν είναι σαν τον Flash, αλλά έχει μια χάρη στο να τρώει μαρούλι που θα ζήλευε και ο πιο γρήγορος. Και ναι, μπορεί να μην κάνει αγκαλιές, αλλά ξέρετε τι κάνει; Με κοιτάζει με αυτά τα μικροσκοπικά ματάκια της και νιώθω σαν να λέει “Είσαι ο καλύτερος γονιός χελώνας του κόσμου!” (ή κάτι τέτοιο, υποθέτω).

Πώς δείχνουμε αγάπη σε μια χελώνα; Λοιπόν, σίγουρα όχι με χάδια. Αλλά μια καθαρή και άνετη γωνιά, φρέσκο νερό, λαχανικά τραγανά και, το κυριότερο, χρόνο να την παρατηρείτε να κάνει τα χελωνίσια της. Και μην ξεχνάτε: κάθε φορά που τρώει με όρεξη, είναι σαν να σας λέει “Σ’ αγαπώ” με μαρουλόφυλλα. Οπότε, αγαπήστε τις χελώνες σας! Είναι μικροί, πράσινοι, αργοί, αλλά γεμάτοι… χελωνίσια αγάπη!